Pionieren op weg naar een circulaire supply chain

circulaire supply chain

Vroeg of laat zal iedereen aan de slag moeten met duurzaamheid. Maar waar begin je? Stroomopwaarts of stroomafwaarts in de supply chain of juist in de interne operatie? Drie pioniers delen hun ervaringen en noemen de belangrijkste succesfactoren in hun streven naar een circulaire supply chain: grip op de keten, voldoende schaalgrootte en betrokkenheid van alle medewerkers.

Door Marcel te Lindert

Het uitpakken van een bril maakte Ace & Tate nog niet zo lang geleden tot een waar feestje. De bril zat met een handgeschreven kaartje en een brillendoekje verpakt in een doosje van metaal en polyurethaan. Dat doosje was weer verpakt in een papieren doosje, waarna het totaalpakket werd afgeleverd in een papieren tasje. Het reduceren van deze ‘unboxing experience’ was één van de eerste duurzaamheidsmaatregelen van Ace & Tate. De papieren tas en het papieren doosje zijn verdwenen. Het metaal in het doosje is vervangen door gerecycled papier, terwijl het brillendoekje nu is gemaakt van gerecyclede PET-flessen. ‘Uit onze levenscyclusanalyse bleek dat de verpakkingen de grootste milieubelasting veroorzaakten. Daarmee zijn we als eerste aan de slag gegaan’, zegt Marlot Kiveron, sustainability manager bij Ace & Tate. ‘Het geld dat we daarmee besparen, investeren we weer in verduurzaming van de overgebleven verpakkingsmaterialen. Op die manier wordt de keuze voor duurzaamheid ingebed in onze besluitvormingsprocessen.’

Serieus werk

Ace & Tate is al lang niet meer het enige bedrijf dat serieus werk maakt van duurzaamheid. Bedrijven moeten wel. Voor klanten wordt duurzaamheid – van impact op het klimaat tot arbeidsomstandigheden in fabrieken – een steeds belangrijker criterium in aankoopbeslissingen. Jonge talenten die werkgevers voor het uitzoeken hebben, kiezen steeds vaker voor bedrijven die een actieve bijdrage leveren aan een betere wereld. En de overheid nodigt bedrijven zelfs uit aan klimaattafels om samen met andere maatschappelijke organisaties afspraken te maken over reductie van de CO2-uitstoot. Zelfs een CO2-belasting is tegenwoordig een reële optie.

Maar waar start je de reis naar een duurzame bedrijfsvoering? Waar liggen de grootste kansen? Stroomopwaarts in de keten bij leveranciers of de leveranciers van de leveranciers? Stroomafwaarts bij klanten? Of juist intern in de eigen operatie? Bij Ace & Tate ontstond de aandacht voor duurzaamheid toen het zes jaar geleden opgerichte brillenmerk vanwege de snelle groei op zoek moest naar nieuwe leveranciers. Kiveron kreeg de opdracht om dat proces in goede banen te leiden. ‘Toen ik vier jaar geleden werd aangesteld om samen met een collega de productie te organiseren, hadden we het over relatief kleine volumes. Nu hebben we bijna vijftig eigen winkels, verspreid over acht landen in Europa. Twee jaar geleden werd duidelijk dat onze toenmalige leveranciers die groei niet konden bolwerken.’

Tijdens haar zoektocht naar nieuwe leveranciers bezocht Kiveron veel brillenfabrikanten in Italië en China. Het eerste wat haar opviel, was de gigantische berg afval. De monturen werden gefreesd uit platen acetaat – vandaar de naam Ace & Tate – wat leidde tot veel materiaalverlies. ‘Het restmateriaal bedroeg vier keer het gewicht van de brillen. Soms werd een deel opgekocht om haarknipjes van te maken, maar verreweg het meeste werd uiteindelijk gewoon verbrand. Dat is niet alleen zonde van het materiaal, maar ook gewoon erg inefficiënt.’

Levenscyclusanalyse

De eerste concrete stap van Ace & Tate was het maken van een levenscyclusanalyse, die liet zien dat verpakkingen de grootste milieubelasting veroorzaakten. De aanpassingen in de verpakkingen van brillen waren relatief eenvoudig. Inmiddels is het bedrijf op veel meer fronten bezig met verduurzaming van de supply chain. ‘De levenscyclusanalyse wordt elk jaar geactualiseerd. Daaruit volgen doelstellingen, die we vervolgens proberen te realiseren’, aldus Kiveron. … … …

circulaire supply chainMeer lezen?

Lees nu het complete interview digitaal>>

of

kies voor één van onze abonnementen >>

Dit artikel is eerder gepubliceerd in Supply Chain Magazine 5 – 2019.