Carpe diem

Eigenlijk moet je als werknemer of ondernemer regelmatig achteroverleunen en terugblikken. Ik ben inmiddels vier jaar niet meer in loondienst en dat bevalt prima. In deze vier jaar heb ik slechts twee weken vakantie genomen en minimaal 50 tot 60 uur per week gewerkt bij verschillende opdrachtgevers, zowel in de retail- als aan de fabrikantenkant. De rode draad tussen al deze opdrachten is altijd het oppakken van verantwoordelijkheid om procesverbeteringen door te voeren, zodat dit het bedrijf simpelweg geld oplevert. Nu ik weer even wat meer ruimte heb, wil ik quality time met het gezin en andere leuke dingen doen, zoals het maken van een eigen boekje. Waarom vertel ik dit?

Bij bedrijven werken veel mensen die prima werk verzetten. Zij kennen het bedrijf, de supply chain-processen en de gebruikte systemen door en door, maar hebben toch een unheimisch gevoel over de toekomst. Want ja, het bedrijf kan vanaf 1 januari 2020 gemakkelijker van je af doordat de transitievergoeding lager uitvalt. Je hoort natuurlijk ook regelmatig dat het allemaal wel beter kan, en bovendien klinken er steeds vaker geluiden dat er wellicht een nieuwe crisis aankomt. Vaak vervullen deze mensen al een behoorlijk aantal jaren dezelfde functie en wekten zij – in elk geval bij mij – regelmatig de indruk dat het gras elders toch wel eens groener zou kunnen zijn. Dat is, als je het mij vraagt, zeker niet het geval. Stel je verdient elders wat meer, dan moet je er ook meer voor doen en ligt het verwachtingspatroon hoger. Alleen de zon schijnt voor niets.

Het is dan ook aan te raden eens een moment te pakken om na te denken in hoeverre je werkt en leeft op de automatische piloot. De dingen gaan over het algemeen best goed: je bent gezond genoeg, volop aan het werk in een drukke baan, je doet hetgeen je eigenlijk wel leuk vindt en voor je het weet gaat het zo een aantal jaren achter elkaar. Dan is het natuurlijk relevant om jezelf de vraag te stellen of je nog steeds met passie werkt, of dat het inmiddels meer ‘beroep’ is geworden. Ik vind het daarom bijvoorbeeld knap als mensen onderkennen in een sleur te zitten en dan ook gewoon het lef hebben een sabbatical te nemen. Ik merk in elk geval aan mijzelf dat ik liever ‘aan’ sta. Een sabbatical, gewoon een aantal maanden niets doen, zou ik niet aankunnen.

Reflectie

Zelfstandigen hebben de situatie van ‘tussen opdrachten inzitten’ al tientallen keren meegemaakt, en medewerkers bij bedrijven zitten ook wel eens op een dood spoor. Op zich niets aan de hand, zolang je maar weet waar je voor staat en wat je wilt. Maar dat is nog wel eens onduidelijk. Zo word ik regelmatig via LinkedIn benaderd door zelfstandigen die een kop koffie willen drinken. Wij zijn namelijk altijd op zoek naar werk en als je elkaar kunt helpen, is daar natuurlijk niets mis mee. En medewerkers bij bedrijven die helemaal niet op zoek zijn naar een andere baan, lopen regelmatig tegen een muur op als hun verbetervoorstellen, al dan niet voortgekomen uit een opleidingstraject, niet worden overgenomen.

Eigenlijk maken zelfstandigen en personen in loondienst dezelfde vergissing. Aan de ene kant is bij zelfstandigen vaak niet helemaal scherp waar potentiële opdrachtgevers ze voor kunnen bellen, terwijl we bij bedrijven aangeven dat zij zich moeten profileren en segmenteren. Als we dan eenmaal aan tafel zitten, missen we kansen doordat we vooral over de inhoud en de oplossing praten, in plaats van het daadwerkelijk concreet krijgen van het probleem. De medewerkers hebben de uitdaging om hetgeen zij goed achten voor het bedrijf zodanig over de bühne te krijgen dat er ook daadwerkelijk iets mee wordt gedaan. Voor beide professionals geldt dat het probleem en de oplossing door een ‘slecht verkoopverhaal’ te ver uit elkaar liggen. Ik heb dezelfde lessen gehad toen ik in loondienst werkte, maar ook in de periode daarna. Hier kom je achter als je de tijd neemt voor reflectie.

De les

Eigenlijk is de les simpel: pluk de dag, geniet van hetgeen je hebt, maar neem ook de tijd om vooruit te kijken. Werk is maar werk, en dat hebben we nu eenmaal nodig om inkomen te genereren. En zolang het allemaal goed gaat, is er niets aan de hand, maar als het een keer tegen zit, vallen we toch weer terug op onszelf. Het is natuurlijk best lastig als het even niet lekker loopt – die ervaring hebben we allemaal – maar doorgaan omdat het nu eenmaal zo moet óf zomaar stoppen is natuurlijk beiden geen optie. Bewuste keuzes maken en genieten is minstens zo belangrijk. Iedereen weet dat, maar we doen het te weinig. Ik helaas ook.

Edward Heijnen, zelfstandig interim professional supply chain-procesverbeteringen

In hoeverre leef jij wel echt elke dag? Reageer gerust via e.heijnen@supplychaininsight.nl.